'Zelfs vindt de mus een huis... bij Uw altaren, Heer... (Psalm 84:4)'

Dinsdag 3 januari 2017, vandaag gaan we naar Taman Safari Indonesia (Bogor).
Teguh haalt de familie (moeder, broer en schoonzus) als eerst op met de chauffeur. 
Rond 11.00 uur arriveert de auto bij ons hotel. Vandaag is het nog vakantie voor de meeste kinderen in Indonesië en op de weg is het erg druk. We proberen een 'mouse-route'  zigzag en kris-kras door de wijk. Of dit werkelijk sneller is weet ik niet, maar er is wel veel te zien. Zeer stijle wegen, waarvoor zelfs de ramen open gaan en de airco voor uit wordt gezet om meer vermogen op te bouwen. Ook nu geen idee of dit werkelijk meer oplevert. Smalle steegjes, waar je hoopt dat het éénrichtingsweg is, maar dat toch niet blijkt te zijn. Spiegels worden ingeklapt om elkaar te passeren. Geparkeerde scooters worden opgetild en verplaatst om ruimte te creëeren. Van alle kanten wordt er geholpen en op elk gevaarlijk punt of bocht staat er iemand die ons er doorheen loodst, al dan niet tegen een vergoeding. Een safari op zich.
Twee uur later komen we op bestemming. Mij wordt geadviseerd om bij het kopen van de entreekaartjes niets te zeggen, want dan kan ik tegen lokaal tarief naar binnen. Alleen Leanne betaalt exact het dubbele. 
Alle dieren komen drietalig voorbij, Engels, Nederlands en Bahasa. Sharon onthoudt vooral de laatste vertaling van elk dier. Met de auto rijden we rustig door het park, waar de dieren aan ons voorbij trekken en geven we ze hun 'namen'. Voelt alsof we voor een dag even Adam zijn. Met een plastic tasje wortels proberen we de dieren dichter bij te lokken. Sharon gooit af en toe een wortel gewoon zo het raam uit of verjaagd haast de beesten. Ondanks dat we gewapend zijn met wortels gaat voor sommige dieren toch echt even het raampje dicht. 
Na deze mooie tocht gaan we met z'n allen lunchen. Even word ik in het diepe gegooid. Bestellen op een manier waar ik even de logica niet van begrijp, een familie die ook in het duister tast en mijn tolk die op de spullen past bij de tafel. Uiteindelijk bestel ik per ongelijk het dubbele en had m'n familie sneller door hoe het systeem werkt. Gelukkig hadden we een chauffeur en tolk bij ons die nog niet besteld hadden en konden zij de extra bestelling nuttigen. Als westerling bestelde ik maar gewoon Fish & Chips, vooral voor zijn kleine dochter, die normaal gesproken dol is op patat. Maar nee, de kleine meid prefereert witte rijst boven friet. Toch een echt Indo-tje komt er in haar naar boven. 
Gelukkig maar dat ik extra rijst had besteld :).