Het mooiste geschenk wordt ons gegeven: De zegen van God, een eindeloos leven. (opwekking 767)

Zaterdag 7 januari 2017. Een dag om nooit te vergeten. De eerste keer dat alle 6 broers elkaar ontmoeten. Drie broers uit Bogor vliegen met ons mee naar Semarang om de andere twee broers te ontmoeten. Eén broer woont in Kendal en één net buiten Kendal. 
Net als voor mijn broers, als voor mijn moeder, schoonzus en aanstaande schoonzus is vliegen nieuw, ook zij vliegen mee. Al heel vroeg (04.00u) is mijn moeder opgestaan om iedereen in huize Tumirah te wekken, spullen te pakken, winkel te sluiten en mijn aanstaande schoonzus op te halen. Om 07.00u staan ze met twee busjes voor de deur van ons hotel. Naast het busje staat mijn moeder om ons te begroeten en Wibowo aan ons voor te stellen. Afgelopen dagen heb ik hem nog niet kunnen ontmoeten, want hij werkt in de fabriek zo'n twaalf uur per dag.
Mijn moeder rijdt met ons mee en de broers en schoonzussen in een busje dat strak achter ons aan rijdt. Op het vliegveld gaan we door verschillende controles. M'n moeder is zeer verbaasd over alle controles. Met een vertraging van 30 minuten hebben we extra tijd om met elkaar te spreken. Over hobby's en muzieksmaken. Ik heb op m'n tablet twee youtube filmpjes kunnen laten zien van wat ik doe in Nederland. 
Uiteindelijk kunnen we instappen. Iedereen zit redelijk ontspannen in diens stoel. Alleen Sharon is allemachtig druk, ze is helemaal vermoeid van het spelen in de wachtruimte. Uiteindelijk valt ze op schoot in slaap. Maar de vlucht duurt maar 45 minuten en duidelijk te kort voor Sharon. De vertraging hebben we exact ingevlogen, want we komen precies op aankomst tijd aan. Op het vliegveld staan mijn broers me al op te wachten. Eén broer is op de brommer gekomen en de andere met de gereserveerde bus. Met z'n allen vertrekken we eerst naar het hotel, zodat we onze bagage kwijt zijn en we straks nog meer mensen mee kunnen nemen. Vandaag worden we uitgenodigd bij mijn broer Joko. We worden als koningen onthaald. Iedereen staat met z'n smartphone in de aanslag om foto's te maken. Joko is trots om zijn gezin en schoonfamilie en de rest van de buurt aan ons voor te stellen. Bij hem krijgen we een heerlijke maaltijd aangeboden. Achter zijn huis is een prachtig uitzicht over de sawa's (rijstvelden). In de verte is Semarang te zien. Daar besluiten we ook om foto's te maken. Terug in het hotel met de hele familie vallen we als een blok in slaap.
Morgen gaan we naar mijn oom. De oudste broer van mijn moeder. Zij heeft hem al tien jaar niet meer gezien. Maar eerst zullen we 's ochtends als eerst met het hele gezin, aanhang en kleinkinderen samen ontbijten. Ik zie er naar uit.